همزمان با انتشار چاپ دهم کتاب «شوالیههای ناتوی فرهنگی»، این اثر در لیست پرفروشترین کتابهای سیاسی سال 1387 در ایران قرار گرفت.
این کتاب نوشته «پیام فضلینژاد» است که با مقدمه «حسین شریعتمداری» و از سوی «انتشارات کیهان» در دیماه 1386 به بازار نشر عرضه شد. به گزارش ایرنا، کتاب «شوالیههای ناتوی فرهنگی»، جلد سیام از مجموعه «نیمه پنهان» و از تولیدات دفتر پژوهشهای موسسه کیهان به شمار میرود. این کتاب حاوی هشتاد عکس و کلیشه سند است و بسیاری از این تصاویر و اسناد برای اولین بار منتشر می شود و گویای هویت پنهان کارگزاران کودتای مخملی در ایران است. در طول یکسال گذشته با 9 نوبت چاپ، 28600 نسخه از کتاب شوالیههای ناتوی فرهنگی به فروش رفته است و چاپ دهم این اثر نیز به زودی روانه بازار نشر میشود. در دیماه 1387، به سبب گرانی کاغذ در بازار و افزایش قیمت این کتاب از 3200 تومان به 3600 تومان، فروش شوالیههای ناتوی فرهنگی کاهش نیافت و در ماه گذشته نیز، دوبار تجدید چاپ شد. موضوع کتاب، پژوهشی مستند پیرامون برنامه انقلاب مخملی آمریکا در ایران است و نویسنده در کنار بازشکافی فعالیتهای روشنفکران سکولار و احزاب موسوم به اصلاحطلب، از نیمه پنهان پروژههای سازمان جاسوسی سیا و وزارت خارجه آمریکا در ایران پرده برمیدارد. حسین شریعتمداری ، سرپرست موسسه کیهان، در مقدمه کتاب شوالیههای ناتوی فرهنگی، نوشت: «این کتاب برش مستندی از جبهه جنگ نرم دشمن در داخل کشور است و نگاهی با تکیه بر اسناد آشکار و غیر قابل انکار به سرپل های ارتباطی این جبهه با سرویس های اطلاعاتی و امنیتی بیگانه دارد. خواننده در فصل های مختلف کتاب «شوالیه های ناتوی فرهنگی» به محافل پیدا و پنهان این جبهه می رود و تاریکخانه ها و سایه روشن های آن را وامی کاود، از چگونگی رابطه برخی از محافل و احزاب جبهه موسوم به اصلاحات با سرویس های اطلاعاتی دشمن باخبر می شود، نقش شماری از روزنامه ها را به عنوان پایگاه تبلیغاتی دشمن درمی یابد، از این که جمعی از روشنفکرنمایان و اعضای برخی از احزاب و گروه های مدعی اصلاحات در حمایت ها، مخالفت ها و اظهارنظرهای سیاسی و فرهنگی خود، داده های مستقیم و غیرمستقیم کانون های اطلاعاتی بیگانه- مخصوصاً آمریکا- را بر زبان دارند، انگشت حیرت به دندان می گزد و... خواننده در سرتاسر این گشت و گذار عبرت انگیز هیچ نکته، رخداد، رابطه، اظهارنظر و خبری را نمی یابد که برای آن، اسناد غیرقابل انکار -والبته کاملاً آشکار- ارائه نشده باشد.» |